Geweldig onderwerp om onderzoek naar te doen! 😍 Ik ervaar mezelf als iemand die wel wat vaker haar spraak innerlijk zou kunnen houden ipv delen wat er in mijn hoofd gebeurt. Verschillen mensen daar ook nog in?
Dank je wel voor de enthousiaste reactie! Ik ben ook erg blij met dit onderwerp. Maar soms merk ik dat het in papers al snel erg droog wordt, wat zonde is omdat het eigenlijk zo'n boeiend onderwerp is. Leuk daarom om er hier wat over te schrijven, en ik ben blij dat het wordt gewaardeerd!
Wat je vraag betreft, daar verschillen mensen zeker in. Mijn antwoord hieronder is een mix van wetenschap en persoonlijke reflectie.
Maar daar kunnen verschillende redenen voor zijn. De meest voor de hand liggende verklaringen hebben te maken met de zelfregulerende processen die executieve functies worden genoemd. Het kan zijn dat je iets wilt zeggen, en je weet dat het geen goed idee is, maar het lukt niet om het voor je te houden. Dan zit de oorzaak in de inhibitie - al kan dit ook komen omdat iets in je het belang van het uitspreken toch groter dan het sociaal wenselijke belang. Maar misschien bedenk je pas later dat het niet handig was om te zeggen (daar kan ik me ook al te goed in herkennen) - dan zit de oorzaak in niet vooruit denken.
Zelf vind ik overigens dat het helemaal niet zo'n slecht idee is om onze innerlijke spraak wat vaker te delen. We hebben allemaal een masker op om te zorgen dat we ons sociaal wenselijk gedragen. Al dat plannen - "wat gebeurt er als ik dit zeg" - en inhiberen "dit kan ik beter niet zeggen" creeert een groter gevoel van een sociaal masker, wat afstand creeert tussen mensen. Maar we hebben ook een behoefte aan authentieke banden, waarin we het gevoel hebben dat we onszelf kunnen zijn en onze gedachtes niet hoeven te verbergen. Het kan ook ontwapenend zijn om wél gewoon die minder sociaal wenselijke gedachtes wat vaker uit te spreken denk ik.
Haha, ja,dat van die matige inhibitie herken ik wel. 😁 De mooiste zelfspraak vind ik trouwens in teksten van liedjes. Die zing ik als ik dat nodig heb. 'We zullen doorgaan' van Ramses Shaffy bijvoorbeeld. En 'Het is Genoeg' van Wende. Hmmm, ik voel een zelfspraak-playlist op Spotify aankomen. 🎵
Ik gebruik in mijn coaching graag de ACT methodiek en het daarbij behorende 'defuseren' (jezelf loskoppelen van de identiteit van je innerlijke stem, als deze je in de weg zit). Veel herkenbaarheid dus in wat jij beschrijft.
Succes met je keuze tussen wetenschap en journalistiek/schrijven etc.!
Hmm, ik heb moeite voor mezelf om het verschil te vinden tussen innerlijke spraak en denken.
Na het lezen van je artikel ben ik natuurlijk gaan opletten, want ik vind dit wel een super interessant onderwerp! En wat viel mij op?
Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik ABN gepraat. Mijn eerste geleerde taal is Duits, ABN vanaf mijn 9e en dialect vanaf mijn 30e - ongeveer. Denken doe ik eigenlijk in het ABN (áls het me al opvalt), maar als ik nadenk in het dialect of soms in het Duits (waar ik ook heel af en toe in droom) dan valt me dat meteen op.
En als ik er zo over nadenk ;) dan verklaart dit wel waarom ik zo nu en dan gedichten schrijf in het Duits of Engels (werktaal), die dan ook in die taal in me opkomen. Het grootste deel schrijf ik in ABN én slechts 1 in het dialect.
Misschien een interessant vervolg onderwerp voor je?
De verwarring wordt veroorzaakt doordat we in ons normale taalgebruik innerlijke spraak aanduiden als denken. We horen een innerlijke stem "ik moet nog boodschappen halen voor het eten vanavond" en we noemen dit een gedachte (ik zelf ook in normale gesprekken). Maar in werkelijkheid is dit alleen de uitkomst van het gedachteproces zoals het zich aandient in ons bewustzijn. Het denkproces zelf is onbewust. Ik ga proberen dit in een toekomstig essay nog wat duidelijker uit te werken, want het is inderdaad zeker wat verwarrend.
En interessant wat je zegt over de verschillende talen waarin je innerlijke spraak zich laat horen - ik heb een aantal maanden in het buitenland gewoond en toen merkte ik ook dat ik steeds meer in het Engels begon te denken.
Heel interessant! Heeft daadwerkelijk hardop praten tegen jezelf ook nog een functie?
En wat je zegt in de comments, dat denken eigenlijk onbewust gebeurt, zijn er dan mensen (met weinig innerlijke spraak) waarbij het weleens stil is in het hoofd? Ik kan me daar namelijk niks bij voorstellen.
Dank je wel! Tegen jezelf praten kan zeker een functie hebben ja. Door hardop te praten kan je krachtiger je aandacht richten op de taak waar je mee bezig bent. Vaak kan het helpen als je met een hele moeilijke taak bezig bent, of als je een stuk informatie probeert vast te houden. Maar soms kan het natuurlijk ook beter zijn om het gewoon op te schrijven - in zekere zin is dat ook zelfregulerende taal. Hopelijk biedt deel 2 van de serie (net online gezet) wat extra inzicht:
Mooi artikel Thomas. Wel raak ik een beetje in de war omdat het verschil tussen innerlijke spraak en denken voor mij nu vager wordt. Bijvoorbeeld als je het hebt over gedachten / innerlijke spraak tijdens meditatie. Maar gelukkig ga je dit in een volgende post uitleggen zag ik 😉
Haha dat kan ik me heel goed voorstellen, vooral omdat ik die verwarring ook een lange tijd had. Die verwarring komt er vandaan dat we in ons alledaagse taalgebruik naar innerlijke spraak verwijzen als denken. Of we zeggen dat we of in taal denken of in beelden. En dat is natuurlijk ook prima, maar wetenschappelijk gezien heeft 'denken' een andere betekenis (al verschillende de meningen er ook erg over, zoals over bijna elk onderwerp in de psychologie). Denken is een onbewust proces. De innerlijke spraak en de plaatjes die je in je introspectie kan waarnemen zijn alleen de uitkomsten van dat proces. Neem bijvoorbeeld een rekensom: 47 - 29= ... Je innerlijke spraak zegt "Opbreken in twee delen. 47 min 9 is... 38. 38 min 20 is ... 18!". Je innerlijke spraak noemt de strategie, de tussenstations en het eindresultaat, maar het denkproces zelf (hoe bedenk je precies dat 47 - 9 38 is)? kun je niet waarnemen, dat gebeurt in een onbewust denkproces.
Innerlijke spraak is dus niet hetzelfde als denken, maar we kunnen het denkproces er wel mee in goede banen leiden.
Wat leuk om dit onderwerp eens vanuit onderzoek te lezen.
Zelf ben ik een spraakwater in m’n hoofd. Geen ‘uit-knop’ is niet altijd leuk.
Veel succes met je overwegingen!
Wat mij betreft schrijf je iig zo, zodat ik je tekst lekker kan lezen. Dat zit wel snor.
Geweldig onderwerp om onderzoek naar te doen! 😍 Ik ervaar mezelf als iemand die wel wat vaker haar spraak innerlijk zou kunnen houden ipv delen wat er in mijn hoofd gebeurt. Verschillen mensen daar ook nog in?
Dank je wel voor de enthousiaste reactie! Ik ben ook erg blij met dit onderwerp. Maar soms merk ik dat het in papers al snel erg droog wordt, wat zonde is omdat het eigenlijk zo'n boeiend onderwerp is. Leuk daarom om er hier wat over te schrijven, en ik ben blij dat het wordt gewaardeerd!
Wat je vraag betreft, daar verschillen mensen zeker in. Mijn antwoord hieronder is een mix van wetenschap en persoonlijke reflectie.
Maar daar kunnen verschillende redenen voor zijn. De meest voor de hand liggende verklaringen hebben te maken met de zelfregulerende processen die executieve functies worden genoemd. Het kan zijn dat je iets wilt zeggen, en je weet dat het geen goed idee is, maar het lukt niet om het voor je te houden. Dan zit de oorzaak in de inhibitie - al kan dit ook komen omdat iets in je het belang van het uitspreken toch groter dan het sociaal wenselijke belang. Maar misschien bedenk je pas later dat het niet handig was om te zeggen (daar kan ik me ook al te goed in herkennen) - dan zit de oorzaak in niet vooruit denken.
Zelf vind ik overigens dat het helemaal niet zo'n slecht idee is om onze innerlijke spraak wat vaker te delen. We hebben allemaal een masker op om te zorgen dat we ons sociaal wenselijk gedragen. Al dat plannen - "wat gebeurt er als ik dit zeg" - en inhiberen "dit kan ik beter niet zeggen" creeert een groter gevoel van een sociaal masker, wat afstand creeert tussen mensen. Maar we hebben ook een behoefte aan authentieke banden, waarin we het gevoel hebben dat we onszelf kunnen zijn en onze gedachtes niet hoeven te verbergen. Het kan ook ontwapenend zijn om wél gewoon die minder sociaal wenselijke gedachtes wat vaker uit te spreken denk ik.
Haha, ja,dat van die matige inhibitie herken ik wel. 😁 De mooiste zelfspraak vind ik trouwens in teksten van liedjes. Die zing ik als ik dat nodig heb. 'We zullen doorgaan' van Ramses Shaffy bijvoorbeeld. En 'Het is Genoeg' van Wende. Hmmm, ik voel een zelfspraak-playlist op Spotify aankomen. 🎵
Absoluut herkenning, ik deel mijn innerlijke stem graag, beetje filosoferen
Duidelijk beschreven en met heldere voorbeelden.
Ik gebruik in mijn coaching graag de ACT methodiek en het daarbij behorende 'defuseren' (jezelf loskoppelen van de identiteit van je innerlijke stem, als deze je in de weg zit). Veel herkenbaarheid dus in wat jij beschrijft.
Succes met je keuze tussen wetenschap en journalistiek/schrijven etc.!
Denken of Innerlijke spraak ?
Hmm, ik heb moeite voor mezelf om het verschil te vinden tussen innerlijke spraak en denken.
Na het lezen van je artikel ben ik natuurlijk gaan opletten, want ik vind dit wel een super interessant onderwerp! En wat viel mij op?
Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik ABN gepraat. Mijn eerste geleerde taal is Duits, ABN vanaf mijn 9e en dialect vanaf mijn 30e - ongeveer. Denken doe ik eigenlijk in het ABN (áls het me al opvalt), maar als ik nadenk in het dialect of soms in het Duits (waar ik ook heel af en toe in droom) dan valt me dat meteen op.
En als ik er zo over nadenk ;) dan verklaart dit wel waarom ik zo nu en dan gedichten schrijf in het Duits of Engels (werktaal), die dan ook in die taal in me opkomen. Het grootste deel schrijf ik in ABN én slechts 1 in het dialect.
Misschien een interessant vervolg onderwerp voor je?
De verwarring wordt veroorzaakt doordat we in ons normale taalgebruik innerlijke spraak aanduiden als denken. We horen een innerlijke stem "ik moet nog boodschappen halen voor het eten vanavond" en we noemen dit een gedachte (ik zelf ook in normale gesprekken). Maar in werkelijkheid is dit alleen de uitkomst van het gedachteproces zoals het zich aandient in ons bewustzijn. Het denkproces zelf is onbewust. Ik ga proberen dit in een toekomstig essay nog wat duidelijker uit te werken, want het is inderdaad zeker wat verwarrend.
En interessant wat je zegt over de verschillende talen waarin je innerlijke spraak zich laat horen - ik heb een aantal maanden in het buitenland gewoond en toen merkte ik ook dat ik steeds meer in het Engels begon te denken.
Interessant, ik praat veel en schrijf zoals ik praat, best druk met ook nog een stemmetje in mijn hoofd 😇 dat hier en daar naar buiten treedt...
Heel interessant! Heeft daadwerkelijk hardop praten tegen jezelf ook nog een functie?
En wat je zegt in de comments, dat denken eigenlijk onbewust gebeurt, zijn er dan mensen (met weinig innerlijke spraak) waarbij het weleens stil is in het hoofd? Ik kan me daar namelijk niks bij voorstellen.
Dank je wel! Tegen jezelf praten kan zeker een functie hebben ja. Door hardop te praten kan je krachtiger je aandacht richten op de taak waar je mee bezig bent. Vaak kan het helpen als je met een hele moeilijke taak bezig bent, of als je een stuk informatie probeert vast te houden. Maar soms kan het natuurlijk ook beter zijn om het gewoon op te schrijven - in zekere zin is dat ook zelfregulerende taal. Hopelijk biedt deel 2 van de serie (net online gezet) wat extra inzicht:
https://thomascamminga.substack.com/p/innerlijke-spraak-en-de-weg-naar?r=4zrwsk
En je andere vraag is ook erg leuk. Die mensen zijn er zeker ja. Ik zal daar nog een essay aan wijden.
Mooi artikel Thomas. Wel raak ik een beetje in de war omdat het verschil tussen innerlijke spraak en denken voor mij nu vager wordt. Bijvoorbeeld als je het hebt over gedachten / innerlijke spraak tijdens meditatie. Maar gelukkig ga je dit in een volgende post uitleggen zag ik 😉
Haha dat kan ik me heel goed voorstellen, vooral omdat ik die verwarring ook een lange tijd had. Die verwarring komt er vandaan dat we in ons alledaagse taalgebruik naar innerlijke spraak verwijzen als denken. Of we zeggen dat we of in taal denken of in beelden. En dat is natuurlijk ook prima, maar wetenschappelijk gezien heeft 'denken' een andere betekenis (al verschillende de meningen er ook erg over, zoals over bijna elk onderwerp in de psychologie). Denken is een onbewust proces. De innerlijke spraak en de plaatjes die je in je introspectie kan waarnemen zijn alleen de uitkomsten van dat proces. Neem bijvoorbeeld een rekensom: 47 - 29= ... Je innerlijke spraak zegt "Opbreken in twee delen. 47 min 9 is... 38. 38 min 20 is ... 18!". Je innerlijke spraak noemt de strategie, de tussenstations en het eindresultaat, maar het denkproces zelf (hoe bedenk je precies dat 47 - 9 38 is)? kun je niet waarnemen, dat gebeurt in een onbewust denkproces.
Innerlijke spraak is dus niet hetzelfde als denken, maar we kunnen het denkproces er wel mee in goede banen leiden.
Mijn zelfspraak van vandaag: https://substack.com/profile/304670369-marieke-bunnik/note/c-104280971?r=51e55t
Haha ik ben benieuwd, maar ik zie: "This note is not available"
https://substack.com/@meerdanfietsen/note/c-104281531?r=51e55t